నా చదువు సంగతులు – 8

విద్యార్థి దశలో నన్ను బాగా ప్రభావితం చేసిన ఇంకొక మాస్టారు అశ్వత్థరావు సార్. బాకరాపేట నుంచి మా ఊరికి బదిలీ అయి వచ్చారు. బ్రాహ్మణ కుటుంబం. ఉన్నంతలో శుభ్రంగా ఉన్న ఇల్లు బాడుగకి తీసుకున్నారు. కొత్తగా వచ్చారు కాబట్టి అందరూ కొత్తయ్యోరు అని పిలిచేవాళ్ళు. ఆ పిలుపు ఆయన సుమారు పదేళ్ళు మా ఊళ్ళో పనిచేసి బదిలీపై వెళ్ళేదాకా అలాగే కొనసాగింది. మాది అప్పటికి ప్రాథమికోన్నత పాఠశాల. ఆయన ఆరు, ఏడు తరగతులకు పాఠాలు చెప్పేవారు. సాయంత్రం పిల్లలకు ట్యూషన్లు కూడా చెప్పేవారు. మంచి క్రమశిక్షణగా చదివించేవారు. చదివేటప్పుడు మాట్లాడితే అస్సలు ఊరుకునే వాడు కాదు. పిల్లలందరూ మిద్దె మీద కూర్చుని చదువుకునే వారు. వాళ్ళు కింద కాపురముండేవాళ్ళు. మేం పైన నడుస్తుంటే కింద శబ్దం రాకూడదని నెమ్మదిగా మునిగాళ్ళ మీద నడవమనే వాడు. బడికి వచ్చే దాదాపు అందరూ పిల్లలు ఆయన ట్యూషన్ కి కూడా వచ్చేవాళ్ళు. ఎందుకో ఆయన దగ్గరకి ట్యూషన్ కి పంపితే పిల్లలు బాగా చదువుకుంటారని అందరికీ గురి కుదిరింది.

మాకు ఇంగ్లీషు మీద శ్రద్ధ కలిగింది ఆ సార్ వచ్చిన తర్వాతే. ఒకసారి ఆయన రిజిష్టరులో ఏదో రాసుకుంటూ ఉంటే అందులో నాకు తెలీని పదాలు కూడి కూడి చదువుతుండేవాడిని. ఆయన ఆ ఆసక్తిని గమనించి మాకందరికీ ట్యూషన్లో రోజూ స్పెల్లింగ్ , ఉచ్ఛారణలతో సహా కొన్ని ఆంగ్ల పదాలు వాటికి తెలుగులో అర్థాలు మా పలకల్లో రాసిచ్చి బట్టీపట్టమనే వాడు. ఒక అరగంటో గంటో చదివిన తరువాత వాటిని డిక్టేషన్ రాయమనే వాడు. అలా చాలా పదాలు నేర్చుకున్నాను నేను.

దార్లో ఆయన వస్తున్నాడంటే ఆడుకునే పిల్లలంతా ఇళ్ళల్లోకి పరిగెత్తేసే వాళ్ళం. ఒకసారి అలాగే గోలీకాయలాడుతుంటే అందరూ చాకచక్యంగా తప్పించుకున్నా అడ్డంగా దొరికిపోయాన్నేను. అబ్బే నేనడ్డంలేదు సార్. వాళ్ళాడుతుంటే నేను ఊరికే చూస్తూ నిలుచున్నానని అమాయకంగా అబద్ధమాడేశా. అది ఆయన మా ఇంట్లో వాళ్ళతో సహా అందరికీ చెప్పీ పడీ పడీ నవ్వాడు నా అమాయకత్వానికి.

ఆయన భార్య పేరు మంజులా మేడం. సంగీతం నేర్చుకున్నదనుకుంటా. చక్కగా పాటలు పాడేది. సినీనటుడు పద్మనాభం ఆమెకు బంధువులంట. ఆమె చిన్నప్పుడు పద్మనాభం గారు తెచ్చిచ్చిన గౌను జాగ్రత్తగా ఉంచుకుని ఓ సారి మా అక్కవాళ్ళకు చూపించిదంట. ఈటీవీ పాడుతా తీయగా కార్యక్రమంలో క్వార్టర్ ఫైనల్ దాకా వెళ్ళివచ్చింది. కూడా. ఊర్లో ఎవరైనా ఇంట్లో నీటి అవసరాలకి బావినుంచో, బోరు నుంచో తెచ్చుకునే వారు. పాపం ఆమెకు కష్టంగా ఉండేదని పిల్లలం మేమే నీళ్ళ బిందెలు చెరోవైపు పట్టుకుని తెచ్చిచ్చేవాళ్ళం. బ్రాహ్మణులకు సేవ చేస్తే మంచిదని ఊర్లో వాళ్ళు కూడా ఎవరూ అడ్డు చెప్పేవాళ్ళు కాదేమో.

చిన్నప్పటి సంగతులు

నేను చిన్నప్పటి నుంచి కొంచెం మెతకగా ఉండేవాణ్ణి. ఒకసారి మా కుటుంబమంతా కలిసి తిరుమల వెళ్ళాము. దర్శనానికి వెళ్ళేటపుడు జనం ఎక్కువగా ఉంటే కొన్ని గదుల్లో (కంపార్ట్ మెంట్లు) కూర్చోబెడతారు. అక్కడ అందరూ కూర్చున్నాం. జనాలకు బోరు కొట్టకుండా భక్తిరస ప్రధానమైని సినిమాలు వేస్తారు. అప్పట్లో వాటిలో మన ఇంట్లో వాడే టీవీల్లాంటివి పెద్దవి ఉండేవి. భక్త ప్రహ్లాద సినిమా వేశారు. మొదట్లో అంతా బాగానే చూసాను. ప్రహ్లాదుణ్ణి తండ్రి శిక్షించడం మొదలు పెట్టినప్పటి నుంచి ఏడుపు ప్రారంభించానంట. మా ఇంట్లో వాళ్ళు అవన్నీ బొమ్మలు, ఉత్తుత్తినే అనే ఎంత చెప్పినా ఏడుపు ఆపలేదంట. చివరికి దర్శనం చేసుకోకుండానే క్యూ నుంచి బయట వచ్చేసి మరుసటి రోజు దర్శనానికి వెళ్లారంట. మరోసారి మా అవ్వ కాళహస్తిలో పెళ్ళికి వెళ్ళినపుడు వరపుత్రుడు అనే సినిమాకు నన్ను తీసుకెళ్ళింది. శింబు అందులో బాలనటుడు. అందులో ఆ అబ్బాయి తండ్రి మరో ఆడదాని మాయలో పడి వాళ్ళ అమ్మను అనేక విధాలుగా హింసలు పెడుతుంటాడు. ఇంక అప్పుడు కూడా ఏడుపు ప్రారంభించానంట. మా అవ్వతోటి సినిమాకు వచ్చిన వాళ్ళంతా నన్ను తిట్టడం మొదలెట్టారంట. అప్పట్నుంచీ నాకు బాగా వయసొచ్చేదాకా మా వాళ్ళు నన్ను సినిమాకు తీసుకెళ్ళే సాహసం చేయలేదు.

చిన్నప్పుడు ఎప్పుడూ ఒక పిల్ల సంఘాన్ని వెంటేసుకుని తిరుగుతుండే వాడ్ని. గోళీలు, దొంగ-పోలీసు, కోడి బిళ్ళ, కోతి కొమ్మచ్చి మేం ఎక్కువగా ఆడిన ఆటలు. టీవీల్లో, సినిమాలో సెంటిమెంటు సీన్లు భరించలేక నేను వాటిని పెద్దగా చూసేవాణ్ణి కాదు. పాటలంటే ఇష్టం కాబట్టి ప్రతి శుక్రవారం చిత్రలహరి మాత్రం తప్పకుండా చూసేవాణ్ణి. మా అక్క వాళ్ళు మాత్రం ఏ ప్రోగ్రామైనా తెగ చూసేవారు. మరి నేను ఆడుకోవాలంటే ఎవరో ఒకరు కావాలిగా. అందుకే నేను టీవీ చూడకపోవడమే కాకుండా మా పిల్ల సంఘాన్ని మొత్తం టీవీ చూడకుండా డైవర్టు చేసేవాణ్ణి. కిట్టిగాడు అనే సీరియల్ మాత్రం పిల్లల సీరియల్ కాబట్టి కొంచెం చూసినట్టు గుర్తు. ఇప్పుడు ప్రముఖ సీరియల్ హీరో కౌశిక్ ఇందులో ప్రధాన పాత్ర పోషించాడు. ఈ మధ్యనే వికీలో బెనర్జీ గురించి రాయడానికని యూట్యూబులో వెతుకుతుంటే కృష్ణకౌశిక్ ఇంటర్వ్యూ కనిపించింది. ఈ సీరియల్ ప్రముఖ రచయిత టామ్ సాయర్ రచన ఆధారంగా తీశారంట. ఇందులో టామ్ సాయర్ పాత్రని కౌశిక్ పోషించాడు. మురళీ మోహన్ ది కూడా మరో ప్రధాన పాత్ర. ఈ కిట్టిగాడు సీరియల్ కౌశిక్ స్వయంగా యూట్యూబులో పెట్టాడు. అవసరమైన వారి కోసం లంకె ఇక్కడ.

నా చదువు సంగతులు – 6

నాలుగో తరగతి సగంలో ఉండగా మా స్కూలుకి ఇనగంటి వేంకట్రామానాయుడు సారు వేరే ఊరి నుంచి బదిలీ అయి వస్తున్నాడని తెలిసింది. ఆయనదీ ముచ్చివోలు గ్రామమే. నాకు వరసకి చిన్నాన్న అవుతాడు. పిల్లలకి ఎందుకో ఆయనంటే బాగా భయం. బాగా కొడతాడంట. రోజుకో బెత్తమైనా విరగాల్సిందేనంట. పిల్లలు ఇలా రక రకాలుగా భయపెట్టారు. నేను అదే భయపడుతుంటే మా ఇంట్లో వాళ్ళు, బాగా చదవితే ఏ మాస్టారైనా ఏమీ చెయ్యరు అని అభయమిచ్చారు.

ఆయన వచ్చిన తర్వాతే నాకు బయట ప్రపంచం అంటే ఏమిటో తెలిసింది. మా తరగతిలో బాగా చదివే నలుగురిని ఎంచుకుని ప్రత్యేకంగా ట్యూషన్ చెప్పడం ప్రారంభించాడు. రోజూ ఉదయం ఐదు గంటలకు లేచి ట్యూషన్ కి వెళ్ళేవాళ్ళం. మాకు దగ్గర్లోని మదనపల్లె లోని నవోదయ పాఠశాల ప్రవేశ పరీక్ష రాయించి అక్కడకు పంపిస్తే మాకు మంచి చదువు అందుతుందని ఆయన ఆలోచన. గణితం మీద ప్రత్యేక శ్రద్ధ తీసుకునే వారు. అందరూ పరీక్ష రాశాం కానీ ఫలితాలు చూసుకుంటే ఎవరూ అందులో ఎంపిక కాలేదు. కానీ కొద్ది రోజులకు మాత్రం నాకు పోస్టులో ఓ కార్డు ముక్క వచ్చింది. నేను నవోదయ పరీక్షలో సెలెక్టయ్యాననీ ఎనిమిది వేలో పదివేలో తీసుకుని కాళహస్తిలోని మధు లాడ్జి కి వస్తే అక్కడ మిగతా వివరాలు మాట్లాడతామని దాని సారాంశం. అసలే డబ్బు వ్యవహారం, అందులో పెద్దవాళ్ళను ఒక్కరినే లాడ్జికే రమ్మంటున్నారంటే ఇందులో ఏదో గూడుపుఠాణి ఉందని మేము దాన్ని గురించి పట్టించుకోలేదు. ఇలాంటి మోసాలు కూడా ఉంటాయా అనిపించింది అప్పట్లో.

చిన్నప్పుడు నేను నాకు మిగతవారితో పోలిస్తే స్టేజీ ఫియర్ తక్కువగా ఉండేది. వేదికెక్కి పాత పాటలు, అన్నమాచార్య పాటలు పాడేవాణ్ణి. మా ఊళ్ళో పాత పాటలు ఇష్టపడే పెద్దవాళ్ళంతా ఏదైనా పండగరోజు మైకు ఏర్పాటు చేస్తే అక్కడ పాడేవాణ్ణి. ఇలా పాతపాటలు కంఠతా రావడానికి కారణం మా నాన్న. మా ఇంట్లో నేషనల్ పానాసోనిక్ వారి జపాన్ టేప్ రికార్డరు ఉండేది. మా నాన్న దగ్గర దాదాపు నూటయాభై పాత సినిమా పాటల క్యాసెట్లు ఉండేవి. అవి మార్చి మార్చి వినడం మూలాన నాకు పాటల మీద ఆసక్తి కలిగింది. అలా ఒకసారి ముచ్చివోలు స్కూలు మొత్తానికి పాటల పోటీలు జరిగితే అదివో అల్లదివో పాటకు నాకు మొదటి బహుమతి వచ్చింది. నిజానికి ఆ పోటీల్లో ఒక అక్క నాకంటే బాగా పాడిందనిపించింది. కానీ నేను చిన్న పిల్లాడైనా బాగా పాడానని నాకు ఇచ్చినట్టున్నారు.

అలాగే ఒకసారి స్వాతంత్ర దినోత్సవం నాడు మా వేంకట్రామయ్య సారు మంచి ఉపన్యాసం రాసి నాచేత మంచి భావంతో సహా బట్టీ పట్టించి అందరి ముందు ఉహన్యాసం ఇప్పించాడు. ఆ ఉపన్యాసానికి అప్పటి గ్రామ సర్పంచి, మా తాతకు ప్రియ మిత్రుడు అయిన సిద్దారెడ్డి ముఖ్య అతిథి. ఆయన నా ఉపన్యాసాన్ని విని ఆయన తెగ ఆనందపడిపోయి మా తాతతో ‘ఏం చెంగాళా ఇవాళ మీ మనవడు ఉపన్యాసం భలే చెప్పాడోయ్’ అని చెపితే మా తాత తెగ మురిసిపోయాడు.

నా చదువు సంగతులు – 5

నాలుగో తరగతి చేరిన కొద్దిరోజులకే అందరూ స్నేహితులైనారు. బడి ఆవరణ పెద్దది. రోజూ చెత్తతో నిండిపోతూ ఉండేది. అందుకని మా సార్లంతా ఒక ఉపాయం ఆలోచించారు. స్కూలు పిల్లల్నంతా బృందాలుగా విభజించారు. ఒక్కో బృందానికి ఏడో తరగతి (అప్పటికి బడిలో అదే పెద్దతరగతి కాబట్టి) చదివే విద్యార్థి లీడరు. అతను తన ఇంటికి దగ్గర్లో ఉండే చిన్న తరగతి పిల్లలతో ఒక బృందం తయారు చేసుకోవాలి. స్కూలు శుభ్రం చేసే బాధ్యత ఒక్కో రోజు ఒక్కో బృందానిది. రోజూ లీడరు ఉదయం ఐదు ఆరు గంటలకి లేచి చీపురు చేత్తో పట్టుకుని బృందంలోని మిగతా పిల్లలని లేపి తీసుకెళ్ళి బడిని శుభ్రం చేసి రావాలి. అప్పటి దాకా మా ఇంట్లో వాళ్ళు పెద్దగా పనులు చెప్పేవాళ్ళు కాదు. దాంతో మొదట్లో ఉదయాన్నే లేవడం, వంగి ఊడవటం కష్టంగానే ఉండేది. కొద్ది రోజులు ఈ పద్ధతి కొనసాగిన తరువాత  గ్రామ పెద్దలు వేరే మనుషులను ఏర్పాటు చేయడం వల్లనో ఎందుకో ఆగిపోయింది.

ఐదో తరగతి లోపు అన్ని తరగతుల వాళ్ళు రోజూ ఎక్కాలు నేర్చుకోవలిసిందే. రోజూ మధ్యాహ్నం ఇంటికి భోజనానికి వెళ్ళి వచ్చిన తర్వాత ఎక్కాలు పలకలో రాసి మధ్యాహ్నం మొదటి పీరియడు సారు ముందు పెట్టాలి. ఎవరి పలకైనా అక్కడ లేకపోయినా, పూర్తిగా రాయకపోయినా వాళ్ళకి వాచి పోయేది. మా ఇల్లు బడికి కొంచెం దూరంలో ఉండేది రాయడానికి సమయం ఉంటుందో లేదో అని భోజనానికి ముందే టైం దొరికితే అప్పుడే రాసేసి అక్కడ పెట్టేసేవాణ్ణి. ఒక వేళ కుదరకపోతే దార్లో నడుస్తూ రాస్తూ పోయేవాణ్ణి. ఇక సాయంత్రం ఎక్కాలు బాగా తెలిసిన వాళ్ళు నిలుచోని చెబుతూంటే మిగతా వాళ్లంతా చెప్పాలి. ఈ ట్రెయినింగు ఎంతా బాగా పనిచేసేదంటే ఒకసారి మా తాత పక్కన పడుకుని నిద్రపోతున్న నేను హఠాత్తుగా లేచి ఎక్కాలన్నీ ఒప్పజెప్పానంట. నేను గాలిలో అంకెలు వేయడం చూసి కూడా మా ఇంట్లో వాళ్ళి ఎగతాళి చేసేవాళ్ళు.

అప్పటికే గ్రామంలో కొద్దిమంది యువకులు డిగ్రీలు పూర్తి చేసుకుని వచ్చారు. ఖాళీగా ఉండటం ఎందుకని ఊర్లోనే ఇంగ్లీషు మీడియం పాఠశాల ప్రారంభించారు. మా ఇంటికి వచ్చి నన్ను కూడా అందులో చేర్చమని మా తాత (అమ్మ వాళ్ళ నాన్న)ను అడిగారు. మంచి ఉపాధ్యాయులతో గవర్నమెంటు ఏర్పాటు చేసిన పెద్ద బడి ఉండగా ఎవరో అనుభవంలేని వాళ్ళు చెప్పే ఇంగ్లీషు చదువులు వద్దని మా తాత నన్ను అందులో చేర్పించలేదు. తరువాత కొద్దిరోజులకి వాళ్ళే ఆ బడిని మూసేసి పెద్దబడిలో ఉపాధ్యాయుల కొరత ఉండటంతో గ్రామస్థుల చొరవతో అక్కడే చదువు చెప్పటం ప్రారంభించాడు. ఉపాధ్యాయుల ఖాళీలను ప్రభుత్వం ఎంతకాలానికీ భర్తీ చేయకపోవడంతో గ్రామం సొమ్ము జీతాలుగా చెల్లించి ఊర్లో వాళ్ళనే ఉపాధ్యాయులుగా నియమించడం విద్యకు ఆ గ్రామస్తులిచ్చే విలువకు నిదర్శనం.