హాస్టల్ తిండి

అవి నేను ఎన్ ఐ టీ వరంగల్ లో ఉన్నత చదువు (ఎంటెక్) వెలగబెడతున్న రోజులు…

ఓ రోజు మధ్యాహ్నం కాళ్ళు మెస్సు వైపు కదలనని మొరాయిస్తున్నా ఆకలి వాటిని భారంగా ఈడ్చుకెళుతోంది. అక్కడ శాకాహారులకు ఐదో నంబర్ మెస్సు ప్రత్యేకం. “అన్నం పరబ్రహ్మ స్వరూపం. ఒక్క మెతుకు వదిలి పెట్టినా పాపమే” అని చిన్నప్పటి నుంచి మా అమ్మమ్మ చెప్పిన మాటలు నా మెదడులో సుడులు తిరుగుతున్నా తప్పని సరి పరిస్థితుల్లో ఎన్నో సార్లు తిండి వదిలేశాను ఆ మెస్సులో…

ఆ రోజు మెస్సులో జిలేబీ స్పెషల్. అన్నం తినడం పూర్తి చేసిన తర్వాత చవిచెడిపోయిన నోరు తీపి చేసుకుందామని జిలేబీ చివరి దాకా అట్టే ఉంచాను. నెమ్మదిగా మెస్ బయటకు వచ్చి విశ్రాంతి కోసం అక్కడే వేసి ఉన్న ఓ బెంచీ మీద కూర్చుని ప్రశాంతంగా జిలేబీ తినడానికి ఉపక్రమించాను.

రెండు ముక్కలు నోట్లోకి వెళ్ళాయో లేదో ఎక్కడ నుంచి వచ్చిందో ఓ కుక్క నా పక్కనే కూర్చుని ఆశగా జిలేబీ వంకే చూస్తోంది. దాని మీద కొంచెం జాలిపడి మిగతా భాగం దాని ముందు పడేశాను.

అది నెమ్మదిగా దాని దగ్గరకు వచ్చి వాసన చూసి “దీన్ని కుక్కలు కూడా తినవు” అన్న సామెతను నిజం చేస్తూ వెనక్కి చూడకుండా తిరిగి వెళ్ళిపోయింది. నాకైతే అక్కడ మొదలైన నవ్వు తిరిగి ల్యాబ్ కు వెళ్ళేదాకా ఆగనే లేదు…

ప్రకటనలు