అమ్మతో కలిసి పెళ్ళి చూపుల్నించి తిరిగి వస్తున్నాను. బస్సులో ఓ మూలగా పక్క పక్క సీట్లే మావి.
“ఏరా అమ్మాయి నచ్చిందా?” అమ్మ అడిగింది
ఏం చెప్పాలో తెలియక మౌనం వహించాను.
“ఏరా నిన్నే అడిగేది… నీకిష్టం లేకపోతే ధైర్యంగా చెప్పు” సున్నితంగానే మందలించింది
“నాకు అంతగా నచ్చలేదమ్మా” ధైర్యంగా చెప్పేశాను అమ్మతో
ఇద్దరు ఆడపిల్లలకు పెళ్ళిళ్ళు చేసిన అమ్మకు అలా అంటే ఎలా బాధ కలిగిస్తుందో నాకు బాగా తెలుసు. మా అమ్మకే అలా ఉంటే ఇక అమ్మాయి తల్లిదండ్రుల పరిస్థితి చెప్పనక్కర లేదు. అందుకనే అమ్మ గుచ్చి గుచ్చి అడిగితేగానీ నాకా మాట చెప్పడానికి నోరు రాలేదు. అలాగని నా అభిప్రాయాన్ని దాచుకోలేను. ఇది జీవితకాలపు నిర్ణయం. అందుకనే ఖచ్చితంగా చెప్పేశాను.
“సరేలే ఏదైనా నీకు నచ్చితేనే”…నా అభీష్టానికి వ్యతిరేకంగా మా అమ్మ ఏ పనీ చెయ్యదు.
అది కాదమ్మా “నా నిర్ణయం ఒక్కటే, అమ్మాయి నాకు జోడీ సరిపోతుందా,గుణం మంచిదేనా, కుటుంబం మంచిదేనా అని చూడండి చాలు” ఒక్క మాటతో సరిపెట్టేశాను.
కాసేపు ఇద్దరం మౌనంగా ఉన్నాం. మేము ప్రయాణిస్తున్న బస్సు అకస్మాత్తుగా ఆగిపోయింది. కొంతమంది ముసుగు మనుషులు బిలబిలా లోనికి జొరబడ్డారు. బస్సులో ఉన్న అందరిపైనా విచక్షణా రహితంగా కాల్పులు జరిపారు. తూటాలు అమ్మకెక్కడ తగులుతాయేమోనని భయంతో ఆమె తలను వంచి నా భుజంపై వాల్చుకున్నాను.
ఎక్కడి నుంచి వచ్చాయో కొన్ని తూటాలు ఒకదాని వెంబడి మరొకటి వరుసగా నా మెదడు లోకి దూసుకుపోయాయి. నాకు ఏమీ నొప్పిగా అనిపించలేదు. మెదడులో ఏదో పురుగులు పారాడుతున్న అనుభూతి. చేత్తో తాకి చూసుకున్నాను. వెచ్చటి రక్తం నా వేలికి తగిలింది. మరుక్షణం నాకు స్ప్రహ తప్పింది. ఏం జరిగిందో అర్థమయ్యేలోపు అమ్మ కూడా స్పృహ కోల్పోయింది.
ఉలిక్కిపడి నిద్ర లేచాను. నీళ్ళు తాగుదామని కంగారుగా గది బయటకు వచ్చాను.
“హా లేచావా? ఇప్పుడే నిద్రలేపుదామని అనుకుంటూ వస్తున్నాను. ఇంద టీ తీసుకో” అని కప్పు చేతికందించింది మా అమ్మ. జరిగింది కల అని తెలుసుకోవడానికెంతో సేపు పట్టలేదు నాకు. నెమ్మదిగా తేరుకుని అమృతం లాంటి తేనీటి సేవనంలో మునిగిపోయాను.
ప్రేరణ: పెళ్ళి చూపులకు వెళ్ళి వస్తుండగా ఒక రైలు ప్రమాదంలో కుమారుణ్ణి కోల్పోయిన ఒక తల్లి యదార్థ కథ ఆధారంగా, నా స్వీయానుభవాలను రంగరించి అల్లుకున్న ఒక చిన్న సంఘటన. పెళ్ళికి ఎదిగి వచ్చిన కొడుకును ఒక్కసారిగా మృత్యువు కబళిస్తే, ఆ కన్నతల్లి ఆవేదన ఎలా ఉంటుందో ఊహించుకుంటేనే హృదయవిదారకంగా అనిపించింది. జరిగిన సంఘటన ఒక కల అయ్యుంటే ఆ తల్లి ఎంత సంతోషించేదో అనే నా ఆలోచనకు అక్షర రూపమే ఈ టపా.
అంతర్వాహిని 